WITAMY NA KONCERCIE „GAINSBOURG CZY GAINSBARRE?” !
Aby śledzić na bierząco muzyczne aktualności Iris Munos zapiszcie się do newslettera!
Przez ponad godzinę, Iris Munos i akompaniujący jej muzycy interpretują na nowo piosenki Serge’a Gainsbourg’a, składając hołd awangardowej wizji tego autora - kompozytora. W duchu naszej epoki i jako kobieta, Iris Munos wybrała repertuar pełen mizogini, to prawda, ale przede wszystkim repertuar współczesny, zabawny i poetycki…! Dało to melanż piosenkę znanych i nieznanych. Podczas koncertu przemierzamy całą muzyczną karierę Serge’a : od pierwszych piosenek (Le poinçonneur des Lilas - 1958) do piosenek bardziej współczesnych (Aux enfants de la chance - 1987)!
W trakcie koncertu usłyszycie…
Ecce homo - 1981
Ecce homo znaczy po łacinie: „Oto człowiek”. W tym tekście Gainsbourg śpiewa do samego siebie, do postaci Gainsbarra, jaką sobie stworzył, coś w rodzaju poety wyklętego, złego alter ego.
L’anamour - 1968
Piosenkę tę śpiewała najpierw Françoise Hardy. Po raz kolejny Gainsbourg bawi się słowami i wymyśla słowo „Anamour” w którym wszystko ujętej jest w przedrostku „an”. Niektórzy interpretują „Anamour” jako „Niemiłość”, inni uważają, że autor odnosi się do idei sodomii (an jako analny). Jeszcze inni widzą w tym połączenie miłości i anarchii, które to Gainsbourg miałby wyjaśnić w którymś z wywiadów.
Hm Hm hm - 1984
Piosenka ta podkreśla trudność w zostaniu wielkim poetą, geniuszem. Gainsbourg porównuje się do poetów, pisarzy, aktorów, wymieniając takie nazwiska jak: Artur Rimbaud, Paul Verlaine, Edgar Allan Poe, Antoine Artaud.
My lady heroine - 1977
W tym tytule wydanym jako singiel, Serge Gainsbourg mówi o swoim stosunku do narkotyków, do heroiny. Muzyka inspirowana jest utworem „Un marché persan” Alberta Katèlbey.
Je suis venu te dire que je m'en vais - 1973
Gainsbourg znajduje inspirację do napisania tego utworu w pierwszym zawale serca, który nastąpił u niego w 1973 roku. Opowiada ona historię miłości, smutnej, bolesnej, ale również historię możliwego końca życia.
SS in Uruguay - 1975
Piosenka mówi o nienieckich, nazistowskich oficerach, którzy uciekli do ameryki łacińskiej po drugiej wojnie światowej i wiedli tam spokojny żywot. „Pod słomianym parasolem sączę drinki przez słomkę”. Gainsbourg krytukuje nazistowską postawę i ucieczkę od odpowiedzialności za popełnione czyny.
La javanaise - 1963
W tej napisanej dla Juliette Gréco piosence, Gainsbourg odnosi się do dialektu z wyspy Jawa i tańców z tejże wyspy. Ta międzypokoleniowa piosenka okazała się jednym z największych sukcesów piosenkarza.
Requiem pour un con - 1968
Gainsbourg dedykuje to requiem wszystkim idiotom i krytukuje w jej słowach, w sposób bardzo gorzki, ludzką głupotę.
L’hippopodame - 1973
„Hippopodame” jest kolejnym neologizmem z słowniku Serge’a. Składa się z dwóch słów: „Hipopotam” i „Dama”. Ta gra słowna ukazuje nam fascynację niektórych mężczyzn kobietami o obfitych kształtach.
Le poinçonneur des Lilas - 1958
Jeżdżąc codziennie metrem, Gainsbourg składa hołd pracownikom, którzy kasowali i sprawdzali bilety. Lilas odnosi się do stacji metra w peryferiach Paryża.
Glass Securit - 1987
Piosenka opowiadająca o kobiecym orgazmie i łechtaczce, o fakcie, że kobiety mogą chcieć szczytować bez udziału mężczyzn. Gainsbourg wybiera bardzo poetycką drogę do opowiedzenia tej historii używający rymów kończących się na „it”.
Aux enfants de la chance - 1987
Gainsbourg mówi o efektach zażywania narkotyków i przestrzega „Dzieci szansy”, które nie miały jeszcze styczności z tymi środkami.
La chanson de Prévert - 1961
Gainsbourg reinterpretuje, w melancholijny sposób „Les feuilles mortes” śpiewane przez Yves’a Montand’a w filmie „Wrota nocy” Marcela Carné z 1946 roku. Piosenka napisana i skomponowana została przez Jacques’a Prévert’a i Józefa Kosma. Jedna z bardziej popularnych piosenek we Francji.
I’m the boy - 1985
W tej piosence Gainsbourg nie tylko prowokuje odnosząc się do nocnych, homoseksualnych paryskich imprez. Składa hołd osobom homoseksualnym, która są marginalizowane i prześladowane.
Comme un boomerang - 1975
Piosenka ta miała być zaśpiewana na eurowizji przez piosenkarkę Dani, ale uznano ją za zbyt prowokacyjną i pełną konotacji seksualnych. Finalnie, nie została zaprezentowana w konkursie, ale i tak osiągnęła ogromny sukces. Gainsbourg opowiada w niej o negatywnych i bolesnych stronach miłości.
Est-ce est-ce si bon - 1975
Fonetycznie, tytuł tej piosenki można wypowiedzieć jako „SS”. Sam rytm i tekst piosenki kręci się wokół dźwięku „S”. Czerpiąc ze swojej osobistej historii, kiedy to podczas drugiej wojny światowej musiał nosić zółtą gwiazdę, Gainsbourg nagrał album „Rock around the Bunker”, który to krytykuje nazistowskie Niemcy.
J’entends des voix off - 1975
Autor naśmiewa się w sposób dosadny z wyglądu Adolfa Hitlera i jego osobowości traktując go od najgorszych: „Stary pryk”, „Koński łeb”, „Gównozjad”…
Sorry angel - 1984
Piosenka mówi o samobójstwie: „Popełnię twoje samobójstwo kochanie”. Niektórzy mówią, że piosenka odnosi się do jego rozstania z piosenkarką Jane Birkin, które miała miejsce 4 lata wcześniej.
